سایت معماری

برای 600 سال فکر میکردند این شهر در میان بیابان اردن گم شده،‌مانند قاره گمشده آتلانتیس ....


یک مکتشف سوئیسی که تصمیم گرفته بود آنرا پیدا کند، از جاده ای باریک، از میان کوههای سنگی کویر سفر کرد


تصور کنید هیجان را وقتی برای اولین بار به پترا رسید و این منظره را در قرن نوزدهم مشاهده کرد!


معبد پترا یک پرستشگاه به سبک یونانی -

HELLENIC با ارتفاع 42 متر است که آنرا گنجینه نیز می نامند.


این معبد در میان ساختمانهای مجلل و با شکوه در پترا که همگی آنها در سنگ تراشیده شده اند، بی همتاست.


این معبد به طور کامل در سنگ تراشیده شده


معبد پترا انتهای شهر سنگی گمشده است


این شهر در 226 کیلومتری شهر امان پایتخت اردن قرار گرفته و یونانیان آنرا پترا نامیده اند یعنی سنگ، ترجمه عبری آن سلع است و ترجمه عربی آن رقیم.اهالی این شهر به قوم نبط مشهورند. برخی مورخان قوم نبط را همان اصحاب کهف میدانند.
اینجا ابتدای راه ورود به شهر گمشده است. راه سمت راست برای افرادیست که پیاده در مسیر حرکت می کنند و راه سمت چپ برای درشکه سواران.



شهر پترا دره ها و گذرگاه هایی به عمق 2000 متر و طول یک کیلومتر به نام تنگه دارد. در دو طرف تنگه پترا کتیبه های باستانی حکاکی شده و صدها ساختمان، آرامگاه، سالن و تالارهای تدفین مردگان، معابد و پرستش گاهه و تخته سنگهای کنده کاری شده از دورانهای گذشته وجود دارد. در ارتفاعات جبل هارون آرامگاه هارون برادر موسی قرار دارد.


غاری در دل صخره های سرخ منطقه ((پترا)) در جنوب امان پایتخت اردن در جاده ((سحاب)) واقع شده است و سه قبر سنگی شکافدار در آن دیده می شود که احتمال می رود این غار همان غار اصحاب کهف باشد


پترا حدود قرن ششم قبل از میلاد مسیح در زمان امپراطوری ایران به وسیله قومی به نام نبطی ها ساخته شده است.


نبطی ها عربهائی بودند که از طریق تجارت ادویه مانند گیاهان خوشبو زندگی خود را میگذراندند


حدود 60 سال پس از میلاد مسیح، پترا تسخیر شد و در حیطه امپراطوری روم در آمد.


بناهای این شهر محل سکونت اهالی بوده است.


پترا برای آخرین صحنه فیلم ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی مورد استفاده قرار گرفته است




رنگهای روی سنگها طبیعی هستند


ترکیبات زمین شناسی شن و ماسه این رنگهای زیبا و طبیعی را بوجود آورده اند


نبطی ها در پترا یک سیستم آبرسانی مجهز و پیشرفته ساخته اند



آمفی تئاتر بزرگ شهر مثل سایر بناهای شهر به صورت یک تکه در دل کوه به شیوه یونانی - رومی تراشیده شده و ظرفیت  چهار هزار نفر را دارد